Zadelmak maken zonder stress voor het paard en voor de ruiter kun je zonder hulp van anderen. Zadelmak maken in een kwartier met veel stress en gevaar voor ruiter en paard is niet nodig. Met Peer mijn paard heb ik alle tijd genomen om hem zadelmak te maken. Je loopt minder risico en je verstevigd de band met je paard.
Ik heb Peer in november 2012 gekocht toen hij 2,5 jaar was. Het eerste jaar hebben we de tijd genomen om elkaar te leren kennen. In de wintermaanden heb ik wat grondwerk met hem gedaan en hem de standaard staltraining bijgebracht zoals wasplaats betreden, voeten wassen, braaf meelopen en voetjes geven voor het uitkrabben. In de zomermaanden heeft hij voornamelijk tijd doorgebracht in de 24/7 buitengroep op een 5 ha gebied om goed te socialiseren in een gemengde groep merries en ruinen van jong tot oud.
Het eerste jaar heeft hem heel goed gedaan, hij was ontzettend relaxed, heeft veel geleerd en voelde zich erg op zijn gemak en gelukkig. Van daaruit ben ik in het voorjaar van 2014 opnieuw begonnen met wat grondwerk aan 1 teugel, zoals werken op de volte in de juiste lengtebuiging, voorwaarts neerwaarts en met een ondertredend binnen achterbeen. Dit had hij erg nodig want, toen Peer in 2012 bij mij kwam draafde hij als een hert. Met een zware onderhals, hoog hoofd en korte rug. Tevens stonden zijn voorbenen naar achteren in stilstand, zijn zwaartepunt hing voor in zijn borst. Om mij goed te kunnen dragen, was meer balans en een betere houding nodig.
In datzelfde voorjaar ben ik begonnen hem voor te bereiden op het zadelmak maken. Tijdens het borstelen op de poetsplaats ging ik naast hem op een krukje staan. Dat was voor hem al erg intimiderend ik stak hoog boven hem uit. In die eerste weken breidde ik dat uit door eens op hem te leunen met het borstelen en over hem heen te buigen. Daar was hij niet echt van gediend.
Uiteindelijk ben ik dit de tweede maand uit gaan breiden door dit ook buiten in de paddock te doen. Eerst grondwerk en daarna pakte ik het krukje, zette het naast hem neer en ging er op staan. Dat was niet eenvoudig, want hij stond niet vast. Hij liep achteruit, draaide weg en ging met zijn hoofd bij mij staan. Ik heb hem als volgt geleerd stil te staan; iedere keer als ik het krukje neerzette en er op ging staan en hij bleef staan, kreeg hij een brokje. Ging hij toch weer lopen dan pakte ik het krukje op en liep strak naast hem met hem mee, net zo lang tot hij weer stil ging staan. Dan zette ik het krukje neer, ging er opstaan en als hij dan stil bleef staan kreeg hij een brokje. Uiteindelijk snapte hij dat stilstaan een beloning betekende. Van daaruit ben ik begonnen vanaf het krukje op hem te leunen. Daar was hij niet van gediend. Ik heb dit proces aan beide kanten van Peer een maand in korte sessies getraind. Ondertussen ben ik natuurlijk ook het borstelen vanaf het krukje op de poetsplaats blijven onderhouden.
De derde maand heb ik het leunen uitgebreid met op hem hangen, met mijn voeten steunend op het krukje. Waarbij hij vrijwel altijd begon te lopen en ik mij er af liet glijden. Dit proces heb ik langzaam uitgebreid naar hangen, waarbij hij leerde stilstaan als hij een brokje kreeg. Dit heb ik geoefend aan beide kanten van Peer. Door mijn armen te bewegen, raakte hij gewend aan beweging aan beide kanten van zijn lichaam. In de laatste week van de derde maand voelde het zo vertrouwd, dat ik mijn been er over durfde zwiepen en op hem durfde te liggen. Weer met als beloning een brokje. UIteindelijk kon ik aan het eind van de derde maand rechtop zitten en een stukje met hem door de bak lopen.
Dit hele proces is in zoveel vertrouwen en met zoveel respect voor Peer gegaan, dat ik dit vertrouwen en respect op heel natuurlijke wijze door hem beantwoord kreeg. Nadat ik de tweede keer dat ik op hem zat met hem in de bak een paar rondjes had gelopen, voelde het zo vertrouwd, dat ik hem naar de wei heb gereden 500 meter verderop, waarvoor ik met hem over een pad langs het water moest. Hij was al gewend om dat stuk aan de hand mee te lopen, maar nu moest hij het doen met mij op zijn rug. Hij klom gewoon met mij tegen het dijkje op, wandelde langs het water, langs de stormbaan in het bos en de best wel spannende tractorbanden richting de wei en ik voelde me een koningin op mijn mooie trouwe Berberpaard. Bij de wei aangekomen heb ik hem heel veel beloning en brokjes gegeven. Wat een topper!